Kim był Tadeusz Steć? – przewodnik z pasją
Życiorys gawędziarza i krajoznawcy
Tadeusz Kazimierz Steć, urodzony w 1925 roku, a zmarły w 1993 roku, był postacią niezwykłą, głęboko zakorzenioną w krajobrazie Sudetów. Uznawany za legendę Karkonoszy i Sudeckiego regionu, Steć wywarł nieoceniony wpływ na rozwój turystyki i krajoznawstwa w tej części Polski. Jego życie, choć naznaczone wieloma sukcesami i fascynującymi dokonaniami, skrywa również mroczne tajemnice, które do dziś budzą pytania. Jako zapalony krajoznawca i gawędziarz, posiadał niebywałą umiejętność opowiadania historii, która potrafiła wciągnąć słuchacza i sprawić, że góry stawały się żywymi świadkami przeszłości. Swoją pasją dzielił się z innymi, stając się mentorem dla wielu młodych przewodników, którzy do dziś pielęgnują jego dziedzictwo. Jego publikacje, w tym kultowe przewodniki po Sudetach Zachodnich i Karkonoszach, do dziś stanowią cenne źródło wiedzy dla miłośników górskich wędrówek i historii regionu.
Tadeusz Steć: legenda Karkonoszy
Tadeusz Steć to postać, która na stałe wpisała się w historię Karkonoszy. Jego działalność jako przewodnika sudeckiego, krajoznawcy i działacza społecznego miała ogromny wpływ na kształtowanie oblicza turystyki w rejonie Jeleniej Góry. Nazywany „Przewodnikiem przewodników” i „Królem Sudetów”, Steć wychował całe pokolenia przewodników, przekazując im swoją wiedzę, pasję i szacunek do gór. Był inicjatorem wielu ważnych przedsięwzięć, takich jak utworzenie w 1951 roku szlaku turystycznego „Szlak Zamków Piastowskich”, a także odegrał kluczową rolę w powstaniu Sudeckiej Sekcji GOPR, której był pierwszym przewodniczącym. Jego zaangażowanie w PTTK, gdzie pełnił liczne funkcje społeczne, w tym przewodniczącego Komisji Krajoznawczej i Ochrony Zabytków, świadczy o jego głębokim oddaniu idei popularyzacji turystyki i ochrony dziedzictwa górskiego. Nawet po śmierci jego dziedzictwo jest pielęgnowane – żółty szlak turystyczny z Jeleniej Góry na Słonecznik nosi jego imię, a jego bogate zbiory zostały przekazane do Muzeum Karkonoskiego w Jeleniej Górze, stanowiąc trwały ślad jego fascynacji Sudetami.
Zagadkowe morderstwo i niewyjaśnione tajemnice
Hipotezy dotyczące śmierci Tadeusza Stecia
Niestety, życiorys Tadeusza Stecia kończy się w tragicznych okolicznościach. 11 stycznia 1993 roku został zamordowany we własnym mieszkaniu w Jeleniej Górze. Do dziś ta zbrodnia pozostaje niewyjaśniona, a sprawcy nie zostali ujęci. Okoliczności jego śmierci wywołały falę spekulacji i teorii spiskowych, które dodają mrocznego wymiaru do legendy Stecia. Jedna z hipotez sugeruje możliwy związek jego śmierci z przejęciem archiwum SS w Radomierzycach, co wskazywałoby na motywy związane z tajemnicami z przeszłości. Inne, bardziej kontrowersyjne, wiążą jego zgon z jego deklarowanym homoseksualizmem i potencjalnymi problemami wynikającymi z jego stylu życia, a nawet sugerują wykorzystywanie seksualne nieletnich. Warto zaznaczyć, że jego współpraca z Służbą Bezpieczeństwa jako tajny współpracownik „Kowalski” również rzuca cień na jego postać i może być jednym z elementów skomplikowanej układanki prowadzącej do jego tragicznego końca. Te liczne hipotezy sprawiają, że śmierć Tadeusza Stecia pozostaje jedną z największych zagadek Sudetów.
Archiwum i zbiory – dziedzictwo przewodnika
Bogactwo zgromadzonych przez Tadeusza Stecia materiałów stanowiło niezwykłe dziedzictwo dla badaczy i miłośników historii Sudetów. W jego mieszkaniu przy ulicy Orlej w Jeleniej Górze znajdowały się cenne zbiory, obejmujące między innymi starodruki i dzieła sztuki, co świadczyło o jego szerokich zainteresowaniach i pasji do kolekcjonowania. Po jego śmierci te niezwykłe zasoby zostały przekazane do Muzeum Karkonoskiego w Jeleniej Górze, gdzie stanowią ważny element archiwum i ekspozycji poświęconej historii regionu. Te zbiory, choć nie rozwiązują zagadki jego śmierci, pozwalają lepiej zrozumieć jego życie, jego pasje i jego związek z Sudetami. Warto również wspomnieć o książce S.J. Jawora, „Legenda Sudetów – Tadeusz Steć, życie i śmierć 1925–1993”, wydanej w 2013 roku, która stanowi próbę kompleksowego przedstawienia jego postaci i dorobku, analizując również tajemnice związane z jego życiem i śmiercią.
Tadeusz Steć: odznaczony krajoznawca i działacz
Przewodnik orkiestra i pasjonat turystyki
Tadeusz Steć był postacią wielowymiarową, prawdziwym „przewodnikiem orkiestrą”, jak często go określano. Jego pasja do turystyki i krajoznawstwa była zaraźliwa, a jego wiedza na temat Sudetów – encyklopedyczna. Po wojnie, w trudnych czasach odbudowy, Steć aktywnie działał na rzecz rozwoju infrastruktury turystycznej. Był inicjatorem uruchomienia schroniska PTTK „Szwajcarka” oraz prowadził schronisko „Pod Śnieżką”, co świadczy o jego zaangażowaniu w tworzenie miejsc przyjaznych turystom. Jego działalność w PTTK, gdzie pełnił ważne funkcje, w tym przewodniczącego Komisji Krajoznawczej i Ochrony Zabytków, przyczyniła się do popularyzacji turystyki w rejonie Jeleniej Góry i do ochrony cennych zabytków regionu. Publikował liczne artykuły krajoznawcze od 1949 roku, a jego przewodniki, zwłaszcza „Sudety Zachodnie” i „Karkonosze”, stały się klasyką i do dziś są uznawane za jedne z najlepszych opracowań poświęconych tym górom.
Znajomość języków i współpraca z SB
Tadeusz Steć posiadał nie tylko głęboką wiedzę krajoznawczą, ale również imponującą znajomość języków, co pozwalało mu na swobodną komunikację z turystami z zagranicy i na dostęp do różnorodnych źródeł historycznych. Ta umiejętność z pewnością ułatwiała mu pracę przewodnika i badacza. Jednocześnie, jak ujawniły archiwa, Steć miał również swoje mroczne strony, a mianowicie współpracował z Służbą Bezpieczeństwa jako tajny współpracownik o pseudonimie „Kowalski”. Ta niejednoznaczna relacja z organami bezpieczeństwa PRL dodaje kolejną warstwę tajemnicy do jego postaci i może być jednym z elementów wpływających na późniejsze wydarzenia związane z jego życiem i śmiercią. Jego ekscentryczny tryb życia i zadeklarowany homoseksualizm, w połączeniu z potencjalnymi powiązaniami z SB, tworzą obraz postaci skomplikowanej, budzącej zarówno podziw, jak i kontrowersje.
Dodaj komentarz